Nieuwe wildlife monitor
27 augustus 2014 - Hluhluwe-Imfolozi Game Reserve, Zuid-Afrika
Woensdag 27 augustus 2014
Vanmorgen was Axels laatste ochtend voor zijn vrije dagen. De wildlife monitors werken altijd 30 dagen achter elkaar en zijn daarna 10 dagen vrij. Dit doen ze omdat de meeste ver van het reservaat af wonen en vaak uren onderweg zijn naar huis. Door langer vrij te zijn, kunnen ze veel meer doen in hun vrije tijd. De wilde honden waren verplaatst naar de Hluhluwe rivier waar ze jagen. Het was bijna zeker dat ze de weg bij de rivier over zouden steken. Helaas deden ze dit niet en keerden ze om. Hadden we ze toch bijna gezien! Tijdens het wachten heb ik Axel verslaafd gemaakt aan ‘don’t tap the white tile’. Heeft hij wat te doen de komende 10 dagen.
Tussen de middag was er niet veel te doen, dus keken we een film. Ik probeerde weer wat nieuwe Zulu-woordjes te leren. Ik ken nu ook een paar dierennamen. Axel kwam afscheid van ons nemen. We houden hem up to date over de wilde honden. Voor de middagsessie kwam Cathy, onze nieuwe wildlife monitor zich voorstellen. Ik had haar al even in Imfolozi gezien. Ze is altijd vrolijk en heeft velen jaren ervaring met de bush. Tijdens de middagsessie konden we de honden weer niet vinden. We kwamen wel een witte neushoorn tegen die niet heel vrolijk was met 2 voertuigen aan allebei zijn kanten. Hij rende grommend heen en weer op de weg, maar viel gelukkig niet aan. De hoorn van deze neushoorn was gespleten, waardoor hij nu twee punten op een hoorn heeft. Dat zag er cool uit.
Vanmorgen was Axels laatste ochtend voor zijn vrije dagen. De wildlife monitors werken altijd 30 dagen achter elkaar en zijn daarna 10 dagen vrij. Dit doen ze omdat de meeste ver van het reservaat af wonen en vaak uren onderweg zijn naar huis. Door langer vrij te zijn, kunnen ze veel meer doen in hun vrije tijd. De wilde honden waren verplaatst naar de Hluhluwe rivier waar ze jagen. Het was bijna zeker dat ze de weg bij de rivier over zouden steken. Helaas deden ze dit niet en keerden ze om. Hadden we ze toch bijna gezien! Tijdens het wachten heb ik Axel verslaafd gemaakt aan ‘don’t tap the white tile’. Heeft hij wat te doen de komende 10 dagen.
Tussen de middag was er niet veel te doen, dus keken we een film. Ik probeerde weer wat nieuwe Zulu-woordjes te leren. Ik ken nu ook een paar dierennamen. Axel kwam afscheid van ons nemen. We houden hem up to date over de wilde honden. Voor de middagsessie kwam Cathy, onze nieuwe wildlife monitor zich voorstellen. Ik had haar al even in Imfolozi gezien. Ze is altijd vrolijk en heeft velen jaren ervaring met de bush. Tijdens de middagsessie konden we de honden weer niet vinden. We kwamen wel een witte neushoorn tegen die niet heel vrolijk was met 2 voertuigen aan allebei zijn kanten. Hij rende grommend heen en weer op de weg, maar viel gelukkig niet aan. De hoorn van deze neushoorn was gespleten, waardoor hij nu twee punten op een hoorn heeft. Dat zag er cool uit.
