Allemaal beestjes

Dinsdag 26 augustus 2014

Zo zie je niets en zo zie je van alles. Vanmorgen zagen we weer een zwarte neushoorn vlak naast de weg. Ook hij vond ons niet leuk en dreigde met aanloopjes om aan te vallen. Axel maakte het geluid dat neushoorns maken om hun territorium aan te geven. Daar schrok hij van en hij koos er liever voor om weg te rennen. Het signaal van Ian was weer vrij sterk, maar we kunnen ze nog steeds niet zien. Vanaf de heuvel kon Axel ons precies vertellen waar ze zaten. Ze verblijven vlak achter een berg en jagen in de rivier. Op de punten waar we de rivier over kunnen steken komen ze niet. Ooit moeten ze toch in beweging komen en verhuizen. Hopelijk is dat voordat ik wegga.

Terug op het kamp deden we wat administratie. We waren er echter snel mee klaar, dus konden we relaxen. Ik besloot een rondje door de tuin te lopen. Op de grond zat een samango monkey. Ze zijn totaal niet schuw en hij poseerde rustig voor een foto. Er vliegen ook mooie vogeltjes rond in het kamp. Net buiten het kamp hoorde ik luid gekraak. Een van de lokale olifanten had een boom omgeduwd. De kracht die deze dieren hebben is ongelofelijk.

In de middag gingen we er weer uit, maar niet voordat we een band hadden verwisseld. Vervelende stekelstruiken elke keer... De leeuwen en honden hadden zich weer goed verstopt. We genoten wel van weer een mooie zonsondergang. Ik krijg daar niet genoeg van. Op de een of andere manier is het hier veel mooier dan thuis.

’s Avonds hadden de meiden macaroni met kaas en bacon gemaakt. Heerlijk! Axel begon met een pastagevecht en eindigde met zijn gezicht, haar en vest vol bloem. Het was weer lachen!